Την τελευταία εικοσαετία, μεγάλος αριθμός έργων του πατρός Αλεξάνδρου έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, (πολλά από τον «Ακρίτα»). Το «Ημερολόγιο» έρχεται να κλείσει αυτόν τον κύκλο, αλλά και να τον ανοίξει σε νέες προοπτικές: Ο μελλοντικός αναγνώστης του Σμέμαν θα πρέπει, ίσως, ν` αρχίζει με το «Ημερολόγιο»! Έτσι θα γνωρίζεται με τη «δυναμική θεολογία» του, τη ζωντανή δηλαδή θεολογία που εκφράζεται μέσα από την καθ` ημέραν ζωή. . . «Τι είναι ευτυχία; Είναι το να ζει κανείς όπως ζούμε τώρα εμείς, με τη Λ., οι δυό μας, απολαμβάνοντας την κάθε ώρα - τον πρωινό καφέ, δυο-τρεις ώρες ησυχίας το βράδυ. Καμιά `ειδική` συζήτηση. Τα πάντα είναι σαφή, και γι` αυτό τόσο ωραία!. . . Στην αιωνιότητα, στη Βασιλεία, θα χρειάζεται μόνο το `Άγιος, Άγιος, Άγιος`, μόνο λέξεις δοξολογίας και ευχαριστίας, μόνο προσευχή και η λάμψη του πληρώματος και της χαράς. . . Πολλοί άνθρωποι, αν όχι η πλειοψηφία, ηδονίζονται με την αχαλίνωτη δραστηριότητα, επειδή φοβούνται να σταθούν πρόσωπο με πρόσωπο με τη ζωή, με τον εαυτό τους, με το θάνατο. Βαριούνται, και η πλήξη είναι το βασίλειο του Διαβόλου. Βαριεστημένοι και φοβισμένοι, κλείνουν τα αυτιά τους με τη δράση, με τις ιδέες και τις ιδεολογίες. . . Μου φαίνεται πως πρώτιστο καθήκον της Εκκλησίας είναι ν` αρνηθεί να λάβει μέρος στη λογική και στους κώδικες αυτού του κόσμου. Κανείς δεν μπορεί να φωτίσει τον κόσμο, αν πρώτα δεν τον απορρίψει ολοκληρωτικά. Αυτό που χρειάζεται στο σύγχρονο Χριστιανισμό είναι θάρρος και πνευματική ελευθερία: ποτέ μην ενδώσετε στην `κατανόηση`, στην `ανάμειξη`, στην ``επιβίωση του κόσμου``. . .».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]