Ένα από τα χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι και ο πληθωρισμός του λόγου. Πολλοί μιλούν διαρκώς και ακατάσχετα, αλλά και πάρα πολλοί γράφουν. Δημοσιεύονται διαρκώς εκατομμύρια βιβλία, περιοδικά και πάσης φύσεως έντυπα. Καμαρώνουμε συνήθως γι` αυτή την αφθονία των εκδόσεων, των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, των διαλέξεων και κηρυγμάτων, που υποτίθεται ότι διευκολύνουν τη διακίνηση των ιδεών. Όμως σ` αυτή τη διακίνηση υπάρχει συνήθως κάποια μονομέρεια, γιατί υπάρχει ένας μικρός σχετικά αριθμός ανθρώπων, που μιλούν ή γράφουν και που συνήθως δεν ακούν, ενώ από την άλλη μεριά υπάρχουν οι παθητικοί ακροατές του μεγάλου πλήθους, που ακούν διαρκώς αλλά που κανείς σχεδόν δεν τους ακούει και ιδιαίτερα αυτοί που μιλούν και γράφουν ακατάσχετα. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
