Τα τελευταία δέκα χρόνια οι επιστήμες της πολυπλοκότητας και του χάους, καθώς και νέες θεωρίες στη βιολογία έχουν ανατρέψει όχι μόνο τον τρόπο που βλέπουμε τα φυσικά φαινόμενα, αλλά και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την οργάνωση και τη διοίκηση επιχειρήσεων (. . . ) Οι θεωρίες του χάους μάς βοηθούν να κατανοήσουμε πληρέστερα γιατί συχνά οι επιχειρήσεις αναπτύσσουν αμυντικές συμπεριφορές και αντιστέκονται στις αλλαγές, μειώνοντας έτσι την προσαρμοστική τους ικανότητα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Μας καλούν επίσης να δούμε την αβεβαιότητα με άλλο μάτι: όχι ως ένα κακό που πρέπει να αποφευχθεί, αλλά ως μια απαραίτητη ανθρωπολογική συνθήκη για την ανάδυση του καινούργιου. Η κβαντική θεωρία αναδεικνύει την αναπόφευκτη συμμετοχή του παρατηρητή στα μικρο-ατομικά φαινόμενα και, κατ’ αναλογίαν, την ανεξάλειπτη επιρροή του παρατηρητή στα κοινωνικά φαινόμενα που εμπλέκεται. Το διοικείν είναι μια απαραίτητα συμμετοχική υπόθεση. Η θεωρία της αυτο-οργάνωσης στη φυσική υπογραμμίζει την αυθόρμητη οργάνωση των συστημάτων που βρίσκονται σε ενεργειακές ανταλλαγές με το περιβάλλον τους και, κατ’ αναλογίαν, φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο η παραγωγή και διάχυση πληροφοριών σε ένα κοινωνικό σύστημα συντελεί παρομοίως στην αναδιοργάνωσή του. Ο ρόλος του ηγέτη σε ένα κλειστό σύστημα είναι σχετικά εύκολος: να προβλέπει, να σχεδιάζει και να δίνει εντολές. Ο ρόλος του ηγέτη σε ένα ανοιχτό σύστημα είναι πολύ πιο σύνθετος γιατί είναι περισσότερο έμμεσος: να εμπνέει, να πείθει, να είναι καταλύτης αλλαγών, να δημιουργεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναδύεται η αυτο-οργάνωση και η δημιουργικότητα των συνεργατών του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]