Θυμάμαι ήσουν σαν σκεφτικό αρνάκι
Γονάτισες, σου απόθεσα
Άνθιζες κρυφά και η Λέρνα αντηχούσε
Τον λαιμό τον γλυκόφθογγο
Άπληστη, απούσα από το σμάρι
Στη σκέψη βαθύσκια φτάνω
Τον άγριο βράχο χαίρομαι και ησυχάζω
Είδα το κόκκινο λάβαρο
Αναπνοής μου φύσημα
Έσκυψε πάνω από το σώμα της
Η μυρωδιά έφτανε σε γη και ουρανό
Ασάλευτο σε ορίζω στο Αιγαίο
Όταν κατάλαβε πως έτρεμε
Ο νους στρεβλός
Κρεμούσες ήλιους στον αέρα
Στην Ανατολή θερίζουν τη σοδειά
Οι έξι ιέρειες της θεάς
Η Ερεσχιγκάλ κρατάει ένα μικρό σκυλί
Ένα πουλί σωριάστηκε στα πόδια της
Έλυσα τα σχοινιά από την όχθη
Μέρες τώρα το νερό
Στη γη μου έστειλες
Ύψωσες μέσα στο βυθό
Κάθε ημέρα που ανατέλλει ο ήλιος
Ποιος τόπος έρημος και ανήλιαγος
Μεγαλώνουν οι νάρκισσοι, τα κυπαρίσσια..
Τον έχεις μπροστά σου, ψυχή
Ασίγαστα πουλιά, σας ικετεύω
Σε εκείνον
Σιωπή
Φούσκωνε
Εκεί κοιμάται
Να πεις να φύγει
Μετράς
Στο τετράγωνο