Αυτή είναι η συνταρακτική αυτοβιογραφία του Τζίμυ Σαντιάγο Μπάκα, που υπήρξε «βαποράκι», μέλος νεανικών συμμοριών, τρόφιμος αναμορφωτηρίων και φυλακών, πριν γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς και πολυβραβευμένους ποιητές της Αμερικής (διάδοχος, όπως έχει ειπωθεί, του Πάμπλο Νερούντα). Ο Μπάκα διηγείται με απόλυτη φυσικότητα ιστορίες τόσο σκληρές που κάνουν τη σημερινή ζωή του να φαίνεται σχεδόν απίστευτη. Ήταν σχεδόν αγράμματος στην ηλικία των είκοσι ενός ετών, όταν καταδικάστηκε για διακίνηση ναρκωτικών. Στα πέντε χρόνια που πέρασε στη φυλακή υψίστης ασφαλείας της Αριζόνας, έμαθε να παλεύει λυσσασμένα για να προστατεύσει τον εαυτό του από άλλους συγκρατούμενους, με αποτέλεσμα να περάσει πολύ καιρό στην απομόνωση. Κι ακόμα, σαν από θαύμα, έμαθε να διαβάζει, να γράφει και να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή. Η γλώσσα έγινε γι` αυτόν μια μορφή απόδρασης από τους σκυθρωπούς τοίχους και τις δραματικές συνθήκες της φυλακής. Και τα πικρά, οργισμένα ποιήματά του, που τον λύτρωσαν από τον κυκλώνα των βασανιστικών αναμνήσεων, οδήγησαν στην εκπληκτική μεταμόρφωση που θα σημάδευε την καινούργια ζωή του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]