Η ιστορία της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης είναι δυνατόν να διακριθεί σε τρεις βασικές περιόδους:
- Η πρώτη, η `ηρωική`, κατά τον Ι. Χασιώτη, περίοδος οριοθετείται από την έναρξη λειτουργίας της Σχολής (1926 - 1927) έως τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Την περίοδο αυτή η Φιλοσοφική Σχολή προσπαθεί να διαμορφώσει μία ιδιαίτερη `φυσιογνωμία`.
- Η δεύτερη περίοδος, η περίοδος της ανάπτυξης ή της `ενηλικίωσης`, έχει ως όριο post quem το 1950 και ως όριο ante quem τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Τη χρονική αυτή περίοδο ολοκληρώνεται η διαμόρφωση των εκπαιδευτικών και ερευνητικών λειτουργιών της Σχολής.
- Η τρίτη περίοδος, τέλος, η περίοδος της αναδόμησης ή της `ωριμότητας`, αρχίζει με τη μεταπολίτευση και φτάνει έως τις μέρες μας.
Στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας εστιάζουμε την προσοχή μας σε ένα βασικό τμήμα της πρώτης περιόδου, στην περίοδο της διαμόρφωσης, η οποία συμπίπτει χρονικά με τη μεσοπολεμική περίοδο (1926 - 1940) και η οποία οριοθετείται από την έναρξη λειτουργίας της Σχολής, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1926 - 1927, έως την έναρξη του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, το 1940. Στην επιλογή αυτή μας οδηγούν τα εξής γεγονότα:
α) Η περίοδος του μεσοπολέμου αποτελεί στην ιστορία, γενικότερα, και στην ιστορία και ιστοριογραφία της εκπαίδευσης, ειδικότερα, μία σαφώς οριοθετημένη φάση περιοδολόγησης με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθώς η πολεμική, εμφυλιακή και μεταπολεμική περίοδος, που ακολουθούν, έχουν η κάθε μία τη δική τους αυτοτέλεια και συμβολή στην ιστορία της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα και χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και μελέτης, και,
β) κατά τη μεσοπολεμική περίοδο σχηματίζεται ο βασικός εκπαιδευτικός, παιδαγωγικός και ερευνητικός ιστός του δεύτερου ελλαδικού Πανεπιστημίου, το οποίο αποτελείται για ορισμένο χρονικό διάστημα μόνο από τη Φιλοσοφική Σχολή, και η ιδιαίτερη `φυσιογνωμία` τους, όπως αυτή αποτυπώνεται στις επιστημονικές τάσεις και συμπεριφορές της `πρώτης γενιάς` των καθηγητών του, στο πρόγραμμα σπουδών και στους φοιτητές και στις φοιτήτριες που εισάγονται σε αυτή. Κατά τον Ιωάννη Χασιώτη, `την περίοδο [αυτή] σχηματίστηκε ο βασικός εκπαιδευτικός και ερευνητικός ιστός του ιδρύματος, αλλά, και η ιδιαίτερη `φυσιογνωμία` του, τουλάχιστον όπως αυτή αποτυπώθηκε στις επιστημονικές και ακαδημαϊκές τάσεις και συμπεριφορές της πρώτης `γενιάς` των καθηγητών του...`.
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]