«Μια αρνητική κριτική αξίζει περισσότερο από το τίποτε, από το να σε αγνοήσουν... ή μήπως όχι;» έγραφε στο μεγαλύτερο αδερφό του Αλέξανδρο ο Άντον Τσέχοφ, προσπαθώντας να τον βοηθήσει, ελαφρύνοντας τη μοναξιά που συνοδεύει το γράψιμο. Σε επιστολή του στο Μαξίμ Γκόρκι ο Τσέχοφ παρατηρεί: «τους κλείνουν τις πόρτες, όχι επειδή γράφουν, αντιθέτως, γράφουν επειδή τους κλείνουν τις πόρτες και δεν έχουν που αλλού να πάνε». Σε κάποιο άλλο σημείο, στα σημειωματάριά του, διαβάζουμε την ειρωνική γνώμη ενός καθηγητή: «αυτό που έχει σημασία δεν είναι ο Σαίξπηρ, αλλά τα σχόλια για τον Σαίξπηρ...». Ο Πιέρο Μπρουνέλλο συγκέντρωσε, ψαχουλεύοντας κυρίως μέσα στην αλληλογραφία του Ρώσου συγγραφέα, «συμβουλές», σχόλια, αφορισμούς: χωρίζοντας το υλικό σε θεματικούς κύκλους, προέκυψε αυτό το βιβλίο· μια μικρή διαθήκη, χρήσιμη και απολαυστική όχι μόνο για τους επίδοξους συγγραφείς αλλά για οποιονδήποτε αναγνώστη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]