Οι «συντελεστές» της μικρής αυτής «συλλογής της χιλιετίας» είναι άνθρωποι που έχουν διαπρέψει ο καθένας στον τομέα του, που όμως δεν είναι απαραίτητα η συγγραφή λογοτεχνίας. Υπάρχουν ανάμεσα τους γιατροί, οικονομολόγοι, ζωγράφοι, νομικοί, καθηγητές πανεπιστημίου, σκηνοθέτες, φωτογράφοι, μουσικοσυνθέτες, δημοσιογράφοι της διασποράς. Η αντιμετώπιση της «τελευταίας νύχτας του αιώνα» είναι, όπως αναμενόταν, διαφορετική από τον καθένα, αλλά αυτό που διαπνέει όλα σχεδόν τα πονήματα είναι μια αίσθηση μελαγχολίας ενός τέλους εποχής (αιώνα, χιλιετίας, ποιος ξέρει;) και μια έντονη διάθεση αναζήτησης του έρωτα, της τρυφερότητα, του οικείου. Από την άλλη ελλοχεύει ανάμεσα στις γραμμές και ο Φόβος. Το κυρίαρχο ανθρώπινο συναίσθημα απέναντι στο όποιο τέλος ή μπροστά στην όποια νέα Αρχή, διατυπωμένο με τον ξεχωριστό τρόπο του καθενός από τους υπογράφοντες. Η Τελευταία νύχτα του αιώνα είναι ίσως ένα (ψυχο)γράφημα σκοτεινό όπως η νύχτα ή το θρυλούμενο blackout της 31ης Δεκεμβρίου 1999 προς την 1η Ιανουαρίου 2000, με την Ελπίδα να αχνοφέγγει ερωτικά κάπου στο βάθος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
