Όπως έγραφα και στην εισαγωγή του πρώτου τόμου αυτής της αφήγησής μου για την ταραγμένη εξαετία του 1961 - 1967, παραθέτω και στον παρόντα δεύτερο τόμο την προσωπική μου μαρτυρία, τα γεγονότα όπως τα έζησα ο ίδιος προσωπικά όχι όπως τα διάβασα, άκουσα ή τρίτοι μου διηγήθηκαν. Τόνισα τότε και τονίζω και τώρα πως δεν γράφω ιστορία, δεν είμαι ιστορικός, η αφήγησή μου δεν είναι αποτέλεσμα ιστορικής έρευνας. Αν παραλείπω σημαντικά, κατά την άποψη του αναγνώστη, γεγονότα εκείνης της περιόδου, είναι είτε γιατί δεν τα γνωρίζω προσωπικά είτε γιατί δεν τα έχω ζήσει. Επαναλαμβάνω πως δεν ισχυρίζομαι πως γράφω ιστορία, παραθέτω απλώς την δική μου μαρτυρία. Ούτε υποστηρίζω πως η δική μου μαρτυρία είναι η μοναδική αλήθεια, πιθανό να υπάρχει και άλλη παράλληλη ή και τρίτη - και αντίθετη, ίσως - που μου διαφεύγει ή δεν την έχω αντιληφθεί. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]