«Το σχολείο είναι σα μια μαμά που έχει μέσα το παιδάκι της. Κι αυτό δε φοβάται. Μπορεί όμως κατά λάθος να το καταπιεί». Το σχολείο της Αλίκης υποβαστάζει τα φαινόμενα του προσωπικού της ιστορικού. Η Αλίκη δεν θέλει το σχολείο, γιατί φοβάται τα τεκταινόμενα στο σπίτι. Σπίτι και Σχολείο συνιστούν τις θεμελιώδεις μήτρες που χρήσουν αμοιβαίας επεξεργασίας και γόνιμου διαλόγου απέναντι στον όποιο δημιουργικό, παρεμβατικό τρόπο για την εξέλιξη ενός ατόμου, μιας ομάδας, μιας κοινωνίας. Γιατί στο προηγούμενο μιας παιδείας και σύντονης αγωγής διαμορφώνεται ο αυριανός «φευγάτος», βολικός και βολεμένος ή «γνωστικός» ενήλικας. Το βιβλίο αυτό αποσκοπεί να «διαβάσει» τη συγκεκριμένη περίπτωση της Αλίκης, στην πορεία του σχολειοφοβικού ορίζοντα του παιδιού, όπως αποκαλύπτεται δύο χρόνια μετά, με την επανεξέταση του ατόμου. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]