Αποτελεί πλέον κοινή πεποίθηση ότι το περιβάλλον βρίσκεται σε διαρκή -και νόμιμη- άμυνα απέναντι σε αναπτυξιακά συμφέροντα κάθε είδους. Υπό το φως αυτής της, υπεραπλουστευμένης έστω, πραγματικής πάντως διαπίστωσης, το ΙΓ΄ Συμπόσιο του Πανεπιστημίου Πειραιώς που διοργανώθηκε, όπως κάθε χρόνο, σε συνεργασία με το Ελεγκτικό Συνέδριο και τον τοπικό Δικηγορικό Σύλλογο, εφέτος των Χανίων, αφιερώθηκε στους δικαστές και τους πολίτες που συνειδητοποιούν την αξία του περιβάλλοντος, του δίνουν υπόσταση και μάχονται για την προστασία του.

Υπό το αυτό φως και η θεματολογία του Συμποσίου, η οποία, με επίκεντρο τη συμβολή της νομολογίας στην εξέλιξη του Δικαίου Περιβάλλοντος, περιστράφηκε γύρω από τρεις άξονες:

Πρώτον, το υπόβαθρο της αναγκαιότητας για την προστασία του περιβάλλοντος, πραγματικό (Χρήστος Ζερεφός), ηθικό (Οσιολογιωτάτη Καθηγουμένη Θεοξένη) και νομικό (Θεόδωρος Παναγόπουλος, Φλωρεντία Καλδή, Νικόλαος Ρόζος και Αθανάσιος Ράντος).

Δεύτερον, τις σπουδαιότερες εκφάνσεις της περιβαλλοντικής προστασίας, ανάλογα με το προστατευτέο αγαθό, το οικιστικό περιβάλλον (Ευπραξία - Αίθρα Μαριά), το πολιτιστικό περιβάλλον (Ιωάννης Βασιλόπουλος) και το θαλάσσιο περιβάλλον (Αναστάσιος Ταμαμίδης), αλλά και με βάση τη διεθνούς δικαίου (Εμμανουέλα Δούση) και κοινοτικού, ειδικότερα, δικαίου προέλευση της προστασίας αυτής (Νικόλαος Μηλιώνης, Παναγιώτης Κανελλόπουλος) και

Τρίτον, τις ειδικότερες προσβολές που υφίστανται τα περιβαλλοντικά αγαθά από κινδύνους, όπως η διαφθορά της δημόσιας διοίκησης (Ιωάννης Κάρκαλης), οι συμβάσεις των δημοσίων έργων (Ευάγγελος Καραθανασόπουλος) και οι ελλείψεις στον πολεοδομικό σχεδιασμό (Βλάσσης Παπαγρηγορίου).