Η συγκέντρωση τόσο των ιδίων όσο και των πιστωτικών κεφαλαίων σε περιορισμένο αριθμό Α.Ε. αναδείχθηκε βασικό στοιχείο στη διαδικασία συγκρότησης του βιομηχανικού κεφαλαίου. Οι αναφορές από την πρώτη κιόλας δεκαετία του 20ου αιώνα σε έναν ελάχιστο κύκλο "διαχειριστών", η επιλεκτική πρακτική διάθεσης των πιστωτικών κεφαλαίων των τραπεζών, καθώς και η συμμετοχή των μετόχων-διοικητών των επιχειρήσεων σε άμεσες χρηματοδοτήσεις ακόμα και στη δεκαετία του `30, σε συνδυασμό με τη διαπίστωση ότι το ίδιο πρόσωπο συμμετέχει στη διοίκηση περισσότερων από δέκα επιχειρήσεων, αναδεικνύει την ομάδα των "διαχειριστών" σε σημαντικό οικονομικοκοινωνικό παράγοντα με ρυθμιστικό ρόλο στην αναπτυξιακή διαδικασία.
