«Η Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι» τυπώθηκε για πρώτη φορά στη Βραΐλα της Ρουμανίας το 1870. Δεν είναι γνωστό ποιος την έγραψε. Πρόκειται, πάντως, για λογοτέχνη με πολύ ανεπτυγμένη κοινωνική συνείδηση και με ασυνήθιστες πεζογραφικές ικανότητες. Το έργο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, αλλά η προσοχή του αφηγητή είναι όλη στραμμένη προς τα έξω, στο περιβάλλον του στρατού, στη ύπαιθρο, όπου ο πρωταγωνιστής βγαίνει με το απόσπασμα του να καταδιώξει τους ληστές, στην Αθήνα, όπου συμπληρώνει τη στρατιωτική του εμπειρία σαν μεταφραστής του υπουργείου. Η παραστατικότητα με την οποία αποδίδει τα επεισόδια και φωτογραφίζει τα πρόσωπα, η απροκατάληπτη ελευθερία με την οποία δείχνει τα τρωτά της Ελλάδας και τα εμπόδια για την προκοπή της, μας κάνουν να απορούμε πως ένας σημαντικός συγγραφέας σαν αυτόν έμεινε στην αφάνεια για τόσα χρόνια και μονάχα πρόσφατα άρχισε να κερδίζει τη θέση που του ανήκει ανάμεσα στους σημαντικότερους πεζογράφους του περασμένου αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]