Οι σκιές θέλουν να πάρουν σάρκα και οστά. Θέλουν να πάρουν μορφή και μέχρι να το καταφέρουν δεν ησυχάζουν. Όμως εγώ τις ξέρω τις σκιές. Έχω περάσει πολλές φορές ανάμεσά τους, έχω γίνει σκιά κι εγώ, η σκιά της άλλης. Οι σκιές υπάρχουν πάντοτε και μας ακολουθούν. Δεν τις βλέπουμε παρά μόνο αν σκύψουμε την ώρα που γέρνει ο ήλιος, μόνο τότε, όχι άλλη ώρα. Τότε οι σκιές είναι μεγάλες, γιατί από φως έχουν τραφεί και στο φως ξαναγυρίζουν, όταν τις δεις και τους δώσεις μορφή. Αυτό είναι αγάπη.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
