Η περιπέτεια της υγειονομικής μεταρρύθμισης και η διαιώνιση της κρίσης του συστήματος υγείας οφείλεται στην απουσία σταθερού προσανατολισμού στις πολιτικές ανάπτυξης της πρωτοβάθμιας φροντίδας. Η διαπίστωση αυτή βρίσκεται ακόμα στην επικαιρότητα και η παράταση των αρρυθμιών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας εστιάζεται στην αποσύνθεση των δομών στην ανοικτή εξωνοσοκομειακή περίθαλψη. Η κατάσταση αυτή επιδρά δυσμενώς και μεταφέρει μεγάλο μέρος των παρενεργειών στο νοσοκομειακό σύστημα. Το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται πολλαπλώς, δύο όμως σημεία έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον: α) ο χαμηλός δείκτης ικανοποίησης των χρηστών από την προσπέλαση και την ποιότητα των υπηρεσιών, και β) το υψηλό ποσοστό άτυπης συμμετοχής στο κόστος από ίδιες πληρωμές και κατά συνέπεια η ύπαρξη ενδημικής παραοικονομικής δραστηριότητας. Είναι βέβαιο ότι η στρέβλωση της υγειονομικής μεταρρύθμισης και η πολιτική υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας δεν είναι μόνο τεχνικό πρόβλημα σχεδιασμού και διαχείρισης, αλλά σχετίζεται με την επικράτηση του ιατροβιομηχανικού συμπλέγματος και τη μεταφορά και συγκέντρωση πόρων και τεχνολογίας στο νοσοκομειακό σύστημα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]