Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που συντελούν στην επιτυχία της συνεκπαίδευσης παιδιών με και χωρίς αναπηρία είναι η ύπαρξη θετικής στάσης από την πλευρά των εκπαιδευτικών και των μαθητών απέναντι στα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τη συνεκπαίδευση. Η παρούσα διεπιστημονική προσέγγιση αποτελεί μια πρώτη διερεύνηση της στάσης των εκπαιδευτικών και των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες και προς τη συνεκπαίδευσή τους με τους μαθητές χωρίς αναπηρία στη γενική εκπαίδευση. Όσον αφορά τη στάση των εκπαιδευτικών διαπιστώθηκαν διαφοροποιήσεις ως προς τρεις κυρίως παραμέτρους: α) τα έτη εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας, β) την προηγούμενη εμπειρία από τη διδασκαλία σε μαθητές με ειδικές ανάγκες και γ) την κατάρτιση σε θέματα ειδικής αγωγής. Η στάση των μαθητών προς τη συνεκπαίδευση επηρεάζεται θετικά από τη στάση τους προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια επιτομή θεωρητικών και εμπειρικών δεδομένων που διαμορφώνουν τις εξελίξεις στην Ειδική Αγωγή και απευθύνεται σε ερευνητές, εκπαιδευτικούς, επαγγελματίες και όλους όσους εμπλέκονται στην αγωγή, εκπαίδευση και ένταξη των Αμεα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]