Κάθε μεγάλη πρόζα είναι συνάμα μια αναδημιουργία του σημαίνοντος εργαλείου, χειρισμένου στο εξής σύμφωνα με μια νέα σύνταξη. Η πεζότητα περιορίζεται να αγγίζει με συμφωνημένα σημεία σημασίες ήδη εγκατεστημένες μέσα στον πολιτισμό. Η μεγάλη πρόζα είναι η τέχνη να αιχμαλωτίζεις ένα νόημα που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε αντικειμενικοποιηθεί και να το κάνεις προσιτό σε όλους όσοι μιλούν την ίδια γλώσσα. Ένας συγγραφέας επιζεί, όταν δεν είναι πια ικανός να θεμελιώσει έτσι μια νέα καθολικότητα και να επικοινωνήσει μέσα στον κίνδυνο.
Μας φαίνεται ότι και για τους άλλους θεσμούς θα μπορούσαμε να πούμε ότι έπαυσαν να ζουν, όταν δείχνονταν ανίκανοι να κυοφορήσουν μια ποίηση των ανθρώπινων σχέσεων, δηλαδή το κάλεσμα καθεμιάς ελευθερίας προς όλες τις άλλες. Ο Χέγκελ έλεγε ότι το ρωμαϊκό κράτος είναι η πρόζα του κόσμου. Θα τιτλοφορήσουμε `Εισαγωγή στην πρόζα του κόσμου` αυτή την εργασία που οφείλει, επεξεργαζόμενη την κατηγορία της πρόζας, να της δώσει, πέρα από τη λογοτεχνία, μια κοινωνιολογική σημασία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]