`ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ άνθρωπος του πνεύματος· ο πιο ελεύθερος, ο πιο οξύνους, ο πιο φωτισμένος. Μπροστά του, όλοι οι άλλοι φαίνεται σαν να κοιμούνται ή να ονειροβατούν. Διερευνά όλους τους χώρους και δίνει παντού απαντήσεις`, έλεγε ο Πωλ Βαλερύ· ο Γκαίτε τον αναγνώριζε ως πνευματικό του πατέρα· και ο Νίτσε τον θεωρούσε τον τελευταίο των τραγικών συγγραφέα, που κατάφερνε, με τον τρόπο των αρχαίων Ελλήνων, να εκφραστεί με τους πιο απροσδόκητους τρόπους, δίνοντας στην ψυχή του χίλια σχήματα. Λίγοι στοχαστές γέννησαν τόσο θαυμασμό, τέτοια αποδοχή όσο ο Βολταίρος. Κι αν το τεράστιο έργο που κατέλιπε έχασε με τον καιρό τη δραστικότητά του, παραμένει, παρά τις ανισότητες του, ζωντανή μαρτυρία ενός πνεύματος σε εγρήγορση, μιας διάνοιας θαυμαστά διαυγούς και καλλιεργημένης. Σ` έναν κόσμο σημερινό, πολύ διαφορετικό από εκείνον για τον οποίο έγραψε, ο Βολταίρος εξακολουθεί να διδάσκει την αμφιβολία· και να υποδεικνύει πως ποτέ δεν πρέπει να εκλαμβάνουμε ως αδιαμφισβήτητες αλήθειες ό,τι δεν είναι παρά ψέμα, προσποίηση, ψευδαίσθηση, κοινοτοπία ή ρουτίνα της σκέψης. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]