«Τα θεωρητικά και πολιτικά ζητήματα που έθεσε ο Νίκος Πουλαντζάς δεν είναι απλώς, αλλά θα `έπρεπε` να είναι σήμερα, και περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε στο παρελθόν, ζωντανά και επίκαιρα. Σε μια εποχή όπου τα αδιέξοδα των καπιταλιστικών κοινωνιών σωρεύονται, όπου η δημοκρατία τυποποιείται και συρρικνώνεται όλο και περισσότερο, όπου η λαϊκή κυριαρχία απουσιαστικοποιείται με γοργούς ρυθμούς, και όπου το ζήτημα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού φαίνεται να μην είναι πια στην άμεση ημερήσια διάταξη, το αίτημα της διατύπωσης των όρων για μια `ανα-σύζευξη` των αναπαλλοτρίωτων δημοκρατικών αξιών και του σοσιαλιστικού οράματος έχει άμεση, πολιτική αλλά και θεωρητική προτεραιότητα. Και σε μια εποχή όπου η πρόσληψη της `πολιτικής` εν γένει κύπτει υπό το βάρος της αύξουσας αδυναμίας του πολιτικού λόγου να θεμελιώσει την αναγκαιότητα της πάλης για έναν καλύτερο κόσμο, η ανασύνταξη των αξιακών και κοσμοθεωρητικών της προαπαιτούμενων φαίνεται πιο επείγουσα παρά ποτέ. Για όσους και για όσες λοιπόν πιστεύουν ότι η πολιτική `επιστήμη` δεν επιτρέπεται να θεραπεύεται υπό το μανδύα μιας `αδύνατης` ουδετερότητας και θεωρούν ότι η αδιάλειπτη πολιτική και θεωρητική στράτευση είναι καθήκον όλων εκείνων που μπορούν να συμβάλλουν με τη σκέψη τους, τη γνώση τους και την πράξη τους στη βελτίωση των κοινωνικών πραγμάτων, η επιστημονική στάση του Πουλαντζά είναι πολλαπλά παραδειγματική».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
