Ο Ανδρέας Εμπειρίκος (1901-1975), υπήρξε ο πρώτος υπερρεαλιστής, αλλά και ο πρώτος φροϋδικός ψυχαναλυτής στην Ελλάδα. Η αρχή της ποιητικής του διαδρομής εγγράφεται στο περιβάλλον της γενιάς του Τριάντα, κρίσιμης περιόδου για τα ελληνικά γράμματα. Ο ποιητικός του χώρος κυριαρχείται από το τρίπτυχο Έρωτας - Γυναίκα - Επιθυμία. Τα τρία αυτά σημαίνοντα, δεμένα στην ποιητική του με μία σχέση δυναμική και λειτουργική, αποτελούν για τον ποιητή τις κινητήριες δυνάμεις της ανασύνθεσης του κόσμου και του όντος. Η αναζήτηση της γυναίκας στο έργο του, κυμαίνεται ανάμεσα στην τρυφερότητα και τον αισθησιασμό του μητρικού στήθους και στη γοητεία της περιπλάνησης. Γυναίκα - μητέρα, γυναίκα - «παιδίσκη» είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος: της γυναίκας - ιδανικού αντικειμένου. Η αναζήτηση της αγάπης είναι για τον Εμπειρίκο ταυτόχρονα και αναζήτηση του φωνήεντος της αγάπης, έτσι ώστε ο έρωτας να λειτουργεί σαν δυναμικό κέντρο του έργου του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]