...Και βλέπω να προβάλλει από τα σκεπάσματα ένα αναμαλλιασμένο χαμογελαστό κεφάλι, δροσερό και γοητευτικό, που παρά την ανδρική του κόμη, δεν μου αφήνει το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης του φύλου του. Μαγεμένος από ετούτη την ωραία αποκάλυψη, της λέω ότι καθώς είχα ενδιαφερθεί για εκείνην δίχως να την έχω δει, η θέα της δεν θα εδύνατο παρά να αυξήσει το ζήλο μου και την προθυμία να της φανώ χρήσιμος. Μου αντιστρέφει το επιχείρημα με τον ωραιότερο τρόπο του κόσμου και με όλο το πνεύμα που χαρακτηρίζει το έθνος της. Βγαίνω για να παραγγείλω καφέ και για να της δώσω το χρόνο να ετοιμαστεί ώστε να καθίσει στο κρεβάτι. Διότι είχε αποφασιστεί ότι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος θα σηκώνονταν, όσο θα παρέμεινε ανοιχτή η πόρτα του δωματίου τους. Δίνω την παραγγελία, μπαίνω ξανά στο δωμάτιο και βλέπω ετούτη τη Γαλλίδα με μπλε ρεντιγκότα και με κακοχτενισμένη ανδρική κόμμωση. Τη βρίσκω εκπληκτικής ομορφιάς και ποθώ διακαώς τη στιγμή που θα τη δω όρθια...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]