Στους ταραγμένους πρώτους αιώνες της δεύτερης μ.Χ. Χιλιετίας, οι Παργινοί, που τότε κατοικούσαν στην τοποθεσία της σημερινής Παλιόπαργας, είχαν αντιληφθεί την σημασία της ρήσης "μέγα το κατά θάλατταν κράτος" κι έτσι μετέφεραν την έδρα τους στον βράχο του σημερινού κάστρου της και συνεργάστηκαν επιδέξια με τις ναυτικές δυνάμεις που ήλεγχαν το Ιόνιο πετυχαίνοντας έτσι να ζουν ελεύθερα και δημοκρατικά και να διατηρήσουν την πολιτική τους ταυτότητα.
Το 1814, όταν έγινε σαφές ότι στην περιοχή τους θα επικρατούσε η Βρετανία, αφόπλισαν τη Γαλλική φρουρά του Κάστρου τους, ύψωσαν μόνοι τους την Αγγλική σημαία και μπήκαν στην προστασία της μεγαλύτερης τότε ναυτικής δύναμης. Ήταν μία κίνηση υποχρεωτική ανεξάρτητα αν τελικά η σημαία που ύψωσαν αποδείχτηκε "σάβανο" της ελευθερίας τους. Μετά την συνθήκη των Παρισίων του 1815 η Μεγάλη Βρετανία, μετά από μυστική συμφωνία με την Υψηλή Πύλη και παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου, "εκχωρεί" την Πάργα στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Η ιστορία κατέγραψε αυτή την πράξη με το πραγματικό της όνομα: πώληση της Πάργας.
