(. . .) Στον κόσμο της βυζαντινής ζωγραφικής τα πράγματα είναι απολύτως διαφορετικά. Στηριζόμενοι οι Βυζαντινοί στην πραγματικότητα της παρουσίας του Χριστού και των αγίων στην τέλεση του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, διαμόρφωσαν ένα εικαστικό σύστημα που, αντί να ζητά την αποστασιοποίηση των εικονιζομένων, επιδιώκει την παροντοποίησή τους. Αποζητά όχι την έκσταση του θεατή στον `«άλλο`» εικονικό κόσμο, αλλά την έκταση και προβολή της εικόνας στον κόσμο του θεατή. Έτσι αναζητά ο Βυζαντινός και βρίσκει λύσεις εικαστικές, που του επιτρέπουν να φέρει στις χωροχρονικές διαστάσεις των ζώντων τα εικονιζόμενα, κι ακόμα περισσότερο να συνάψει σχέση κοινωνίας μεταξύ τους. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
