«Αχ! Αυτοί που δεν βρίσκουν σήμερα τίποτε γερό, τίποτε στη θέσι του, όπου μας πετούν πάντοτε κατά πρόσωπον τον παληό καλό καιρό, με το να χωρίζει από τους καιρούς εκείνους τα μάτια της μνήμης των όλο το μακρυνό διάστημα των περασμένων χρόνων, ομοιάζουν εκείνους όπου από μακρυά βλέπουν όλα τα βουνά ομαλά, ωραία, χρυσοπράσινα, ευκολοπάτητα· ούτε τις άγριες ρεματιές, ούτε τους απάτητους γκρεμνούς, ούτε τις καταβόθρες τις σκοτεινές βάζει ο νους των. Ακόμη ολιγώτερο τα φίδια που σέρνονται στις πλαγιές των».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
