Ο Πλάτων αντιμετωπίζει την ομορφιά ως ανάμνηση του υπερουράνιου τόπου και αυτή η ματιά ήταν συνεπής προς την θεωρία των ιδεών του. Το γήινο κάλλος συγκινεί, κατ` αυτόν, γιατί παραπέμπει στο επουράνιο, στο αληθινό που κάποτε έγινε αντιληπτό στον κοιτίδα του. Μα τι είναι αυτή η ανάμνηση: μια κατ` ουσίαν προτροπή προς το κοινό νου να αφιερωθεί στην ακάματη προσπάθεια, ένα σύμβολο της διαρκούς αναζήτησης στη φιλοσοφική ζωή και στην έρευνα γύρω απ` το αίνιγμα του κάλλους.
