[...] Η συγγραφή του ανά χείρας βιβλίου που θα γίνει αντικείμενο διδασκαλίας στο `Λαϊκό Πανεπιστήμιο` της γεραράς `Εταιρίας Φίλων του Λαού` κινείται πάνω στη γραμμή των άλλων Ιστορικών συγγραφών μας. Στο Καλλιμάχειον `αμάρτυρον ουδέν αείδω`. Και, όπως πάντα, sine ira et studio (= χωρίς οργή και πάθος). Χωρίς προκαταλήψεις και ιδεολογικές μονομέρειες. Δεν το κρύβω ότι η οικογένειά μου, κι αυτό στην κατά ποσοστό 90% συν κάτι, φιλοβασιλική Μάνη, ήταν Βενιζελική και αντιμεταξική. Αργότερα -και χωρίς αυτό ποτέ να δηλωθεί- χαρακτηρίστηκε `ντιενεϊκώς` Αριστερή. Ο συγγραφέας του παρόντος, όπως συχνά έχει δηλώσει, απεχθάνεται τις ταμπέλες. Γι` αυτό έναντι όλων, που μνημονεύονται στο βιβλίο αυτό, προσπαθεί να είναι αντικειμενικός. Δεν κάνει διακρίσεις - όπως δυστυχώς γίνεται ακόμη και σε πανεπιστημιακές συγγραφές - στη βιβλιογραφία που χρησιμοποιεί. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί με τους συγγραφείς, όποτε κρίνει σκόπιμο, τους χρησιμοποιεί. Κανέναν δεν `θάβει` από ιδεολογική ή προσωπική αντιπάθεια. Μπορεί να μην έχει εξαντλητική βιβλιογραφία (ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται περί παραδόσεων σε Λαϊκό Πανεπιστήμιο), ωστόσο προσπαθεί σ` αυτή την επιλεκτική βιβλιογραφία να εκπροσωπούνται όλες οι ιστορικές τάσεις που έχουν διαμορφωθεί σχετικά με τη Μικρασιατική εκστρατεία.
Δίνεται επίσης έμφαση στα αγνοημένα κατά τα τελευταία χρόνια πολεμικά γεγονότα, που έχουν υποσκελισθεί από τις πολιτικές, διπλωματικές και οικονομικές αναλύσεις και παροράται κάτι το βασικό: ότι η Μικρασιατική εκστρατεία υπήρξε ένα κορυφαίο στρατιωτικό γεγονός. Ότι ο πόλεμος είναι αυτός που αποτελεί το περιεχόμενό της και που έκρινε την έκβασή της. Δυστυχώς, πολλοί νεώτεροι ιστορικοί λησμονούν το Ηρακλείτειο: `Πόλεμος πάντων πατήρ`. Ίσως γιατί δεν τον έχουν γευθεί. Θα ήταν ασέβεια προς τους χιλιάδες νεκρούς του Μικρασιατικού πολέμου (που πιθανώς να ήσαν συγγενείς μας) να αγνοήσουμε τις μάχες στις οποίες αυτοί έχασαν τη ζωή τους. Ασέβεια ακόμη και προς τους νεκρούς αντιπάλους του ελληνικού στρατού που πολέμησαν με αυταπάρνηση για να υπερασπίσουν αυτό που νόμιζαν και νομίζουν δικό τους. εδώ τελειώνει ο πρόλογός μας. Ως εισαγωγή θα παραθέσουμε τα όσα είπαμε στην `Πνευματική Εστία` Παπάγου στις 24 Μαΐου 2009. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
