Ο μεσαίωνας διήρκησε πολύ περισσότερο από μια χιλιετία: από τον προσηλυτισμό του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου στο Χριστιανισμό το 312 μέχρι τις αρχές του δέκατου έκτου αιώνα. Στη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου, υπήρξε σημαντική συνέχεια στην σκέψη, σημειώθηκαν όμως και πολλές αλλαγές στις διάφορες φιλοσοφίες: ρήξεις, αναβιώσεις, και αναγεννήσεις.
Η ιστορία για την «Μεσαιωνική Σκέψη» του David Luscombe αποτελεί μια ξεκάθαρη διαδρομή καθ` όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ξεκινώντας με τρεις μεγάλες προσωπικότητες οι οποίες επηρέασαν την μεσαιωνική φιλοσοφία: τον Αυγουστίνο, τον Βοήθιο και τον ψευδό - Διονύσιο τον Αεροπαγίτη. Στη συνέχεια επικεντρώνεται, μεταξύ άλλων, στον Άνσελμο, μετά στον Alcuinus, στον Duns Scotus και στον Eckhart.
Επικρατεί ευρέως η αντίληψη ότι η μεσαιωνική φιλοσοφία έχει μόνο θεολογικό και θρησκευτικό προσανατολισμό. Τα τελευταία χρόνια όμως, οι ερευνητές εστιάζουν το ενδιαφέρον τους και στις πρώιμες μελέτες που έγιναν την μεσαιωνική περίοδο πάνω στη λογική τη γλώσσα και τη φιλοσοφία της επιστήμης. Το βιβλίο αυτό, δίνει σε αναγνώστες χωρίς πρότερη γνώση του αντικειμένου μια γοητευτική ενόραση στις μεσαιωνικές απόψεις σε θέματα όπως η αστρονομία, υλισμός, η νόηση αλλά επίσης και η φύση της ψυχής και ο Θεός.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]