Υπάρχουν πόλεις με συνοικίες καταραμένες. Στις περιοχές αυτές, όπου ή χαρακτηριστική επαγγελματική ενασχόληση των κατοίκων συνιστά αυτόματα και την περιθωριοποίησή τους στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού, ή ζωή αντιμάχεται με την οικονομική εξαθλίωση και την ηθική κατάπτωση. Μια πόλη με μια τέτοια συνοικία ήταν και ή Λάρισα με τα Ταμπάκικά της στα μέσα του περασμένου αιώνα. Εκεί έζησε και έδρασε ή Μαριώ, παραδουλεύτρα σε οίκους ανοχής, `ξεχωριστή σκιά σε περιβόητες και περιζήτητες πόρνες, πού, με το πέρασμά τους μέσα από το ξορκισμένο αυτό τμήμα της πόλης, άφησαν πίσω τους τον απόηχο ενός θρύλου. Φτώχεια, λάσπη, βούρκος, οικογενειακές τραγωδίες και ερωτικά ξεσπάσματα, που γρήγορα γίνονταν σκάνδαλα και βουλιμική τροφή για το μίζερο και ιδιόμορφο συνοικιακό περιβάλλον, χαρακτηρίζουν τη ζωή στα Ταμπάκικα και σημαδεύουν με το ρίγος τους τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Η νουβέλα `Μαριώ` του Κώστα Λάνταβου είναι μια συναρπαστική αφήγηση που συνδυάζει τον νατουραλισμό, τον ρεαλισμό καί την ψυχογραφία. Ανασύρει έναν γκρεμισμένο κόσμο και τον ζωντανεύει με αδρούς ήρωες και διεισδυτικές βυθοσκοπήσεις. Με λιτό, ταχύ και παραστατικό λόγο στήνει μια διάπλατη τοιχογραφία εποχής, βουλιαγμένη στο ζοφερό μετεμφυλιακό κλίμα και τα δραματικά επακόλουθα του, χαρίζοντας μια άκρως απολαυστική ανάγνωση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]