Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους συγγραφείς της γενιάς του, ο Κώστας Μουρσελάς κατάγεται πνευματικά από τον κόσμο της Κατοχής, του Εμφυλίου και των πρώτων μετεμφυλιακών χρόνων. Εποχή ηρωισμού και αδελφοκτονίας, μα πάνω απ` όλα εποχή χαμένων ευκαιριών και ματαιωμένων ελπίδων. Η βίαιη αστικοποίηση, η χύδην αναπτυσσόμενη μεταπρατική οικονομία και ηθική, οι πολιτικές αλχημείες και οι ιδεολογικές πολώσεις αφήνουν στην ελληνική κοινωνία πολλά κενά, που δεν μπορούν να πληρωθούν με τα «μπαλώματα» της αγοραίας κοινωνικής ευπρέπειας, της καταναλωτικής ιδιοτέλειας και του ατομικισμού. Το έργο του Μουρσελά γράφεται μέσα σε αυτά τα κενά, για να τα καταγγείλει, ίσως και για να τα εξαλείψει. Υπάρχει μια κρυφή ελπίδα, όπως και στο έργο των άλλων ομότεχνών του, ένας υποσυνείδητος πόθος να ξαναβρεθούν οι χαμένες ευκαιρίες και να κερδηθούν. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]