Δημήτρης Καμπούρογλου (ς) (1852-1942)

Πολυγραφότατος λόγιος, συγγραφέας, ιστορικός και κατ` εξοχήν αθηναιογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Γόνος Κωνσταντινουπολίτικης οικογένειας με καταγωγή ηπειρωτική, της οποίας το όνομα ήταν Στρούμπος. Οι επιγαμίες διασταύρωσαν την οικογένεια με επιφανέστατες πολίτικες και αθηναϊκές οικογένειες. Συνέπεια τούτου ήταν το ανώτατο πνευματικό επίπεδο των γονιών του.

Σπούδασε νομικά και εξάσκησε τη δικηγορία επί δεκαπενταετία. Στη συνέχεια εργάστηκε στο δημόσιο τομέα: Πρωτοδικείο Αθηνών, Αρχαιολογική Εταιρεία, διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου: δράμα, κωμωδία, διήγημα, μυθιστόρημα, παροιμίες, ιστορία. Αξεπέραστα μένουν τα έργα του που αφορούν στην ιστορία, τοπογραφία και λαογραφία των Αθηνών. Μερικά απ` αυτά είναι "Η ιστορία των Αθηνών επί Τουρκοκρατίας" (τόμοι 2). "Τα Μνημεία της ιστορίας των Αθηνών" (τόμοι 3), "Το ιστορικόν Αρχείον Διονυσίου Ρώμα", "Ο Αναδρομάρης" κ.α.

Το 1927 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας και το ίδιο έτος βραβεύτηκε το έργο του "Αι Χαλκοκονδύλαι". Το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί αφηγηματικό έργο, εμπνεόμενο από τις ιστορικές μελέτες του συγγραφέα.