[...] Η Ελίντα, η ηρωίδα του έργου, όπως η μικρή σειρήνα -αναζητώντας την αληθινή ζωή την ευτυχία που δεν απολαμβάνει στο γάμο της με τον γιατρό Βάνγκελ- στρέφει το βλέμμα της έξω από τα στενά όρια του περιβάλλοντός της, στην ανοιχτή θάλασσα.
"Η κυρά της θάλασσας", αν και στηρίζεται σε μύθο, είναι ένα ψυχολογικό δράμα και αφορά τη σχέση δύο ανθρώπων που ζουν χωρίς έρωτα, εγκλωβισμένοι στο πλαίσιο μιας κοινωνικής σύμβασης.
Η Ελίντα, κόρη φαροφύλακα, αγάπησε κάποτε έναν θαλασσινό, που της υποσχέθηκε μια ελεύθερη ζωή. Ο θαλασσινός αυτός, ένας ξένος, αποτελεί περισσότερο σύμβολο ελευθερίας παρά προσωποποίηση του ιδανικού έρωτα.
Ο ξαφνικός ερχομός του ξένου ταράζει την Ελίντα. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την τελευταία τους συνάντηση και η αναμονή έχει κλονίσει τον εύθραυστο ψυχισμό της. [...]
(από το σημείωμα της μεταφράστριας)
