Ο Πέτερ η Μικρή Αράχνη πάσχει από κάτι που θα τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή: υφαίνει ακατάπαυστα ιστορίες, τις οποίες αφηγείται στις γυναίκες της ζωής του: στα παιδικά του χρόνια στη μαμά, στο τέλος της εφηβείας στη Μαρία - μια μεγαλύτερή του γυναίκα που, παρότι δε θέλει να δεσμευτεί, κάνει μαζί του παιδί - και σε ώριμη ηλικία στην πολύ νεότερή του Μπεάτε. Ο Πέτερ δε θα εκδώσει ποτέ βιβλίο με το όνομά του, ωστόσο εκμεταλλεύεται επαγγελματικά την «αρρώστια» του: τριγυρίζει στα φιλολογικά στέκια, πλησιάζει συγγραφείς που δυσκολεύονται να γράψουν και τους πουλά ιδέες και θέματα. Η επιχείρηση ανθεί, σύντομα επεκτείνεται στο εξωτερικό, παντού εκδίδονται βιβλία βασισμένα στις ιστορίες του. Ο Πέτερ είναι μεθοδικός: κρατά αρχεία των ιδεών που πούλησε, μαγνητοφωνεί κρυφά τις συμφωνίες με τους συγγραφείς και κρατά φωτοαντίγραφα των επιταγών τους. Παρ΄ όλα αυτά κάποια στιγμή. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]