Η «Τορά» των εβραίων, ή «Πεντάτευχος» των χριστιανών, προσθέστε τον «Ιησού του Ναυή», για να μην έχει κανένας παράπονο: ιδού αυτό που αποκαλούν στην τρέχουσα γλώσσα αρχή της Βίβλου. Μιλάει εκεί ο Κύριος, ο Γιαχβέ, και περιγράφει τα έργα του. Ο Λουί Σαλά-Μολένς παίρνει αυτόν το «θείο λόγο» και τον διαβάζει, χωρίς να αλλάζει ούτε τη σειρά των επεισοδίων ούτε τη γραμμικότητα της θεωρίας της οποίας αυτά τα επεισόδια αποτελούν την πρακτική εφαρμογή. Περνάει μόνο από το κόσκινο της στοιχειώδους λογικής αυτό που προσβάλλει (συχνά κατά τρόπο κωμικό ή απερίγραπτα τερατώδη) κάθε δυνατή έννοια λογικής. Παίζει σοβαρότατα το παιχνίδι που η «αποκάλυψη του θείου λόγου» επιβάλλει στον πιστό να παίξει - «είναι ο λόγος του Θεού, δε θα μπορούσε να πει ψέμματα» - και ταυτόχρονα, το παιχνίδι που επιβάλλει ο ορθός λόγος - «ορίστε, λοιπόν, με τι φρικαλεότητες τρέφουν την ψυχή του πιστού για να τον διαπαιδαγωγήσουν». (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]