Κάτω από ποιες συγκεκριμένες πνευματικές επιρροές και κοινωνικό-πολιτικές συνθήκες γεννήθηκε η κοινωνιολογία τα μέσα του 19ου αιώνα; Είναι πράγματι «Κόρη της Γαλλικής και της βιομηχανικής επανάστασης», όπως την χαρακτηρίζουν αρκετά συχνά; Γιατί η κοινωνιολογία δεν απέκτησε επαρκή θεωρητική ενότητα από τα πρώτα της κιόλας βήματα και εξακολούθησε μέχρι τις μέρες μας να διέπεται από πλουραλισμό θεωρήσεων και ειδικότερων μεθόδων; Ποιες είναι οι κυριότερες παραδοσιακές και νεότερες θεωρήσεις της κοινωνιολογίας και ποια τα μεθοδολογικά της εργαλεία; Υπάρχει ένας κοινός επιστημονικός προσανατολισμός που, παρά την πολλαπλότητα που την διακρίνει, λειτουργεί ως συντελεστής ενότητας; Ποιες υπήρξαν οι μεγάλες διαμάχες αλλά και οι συμφιλιωτικές θέσεις σχετικά με την ταυτότητα της κοινωνιολογίας ως επιστήμης, με τον βαθμό της αυτονομίας της από την φιλοσοφία, την αξιολογική εμπλοκή και την πολιτική από την μια πλευρά, και από τις φυσικές επιστήμες από την άλλη; Πώς εξελίχθηκε η κοινωνιολογία στον τόπο μας από το 1908 μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα; Ποιες είναι οι ομοιότητες, αλλά και οι διαφορές, ανάμεσα στις κοινωνιολογικές έρευνες και στις δημοσκοπήσεις; Το δίτομο βιβλίο «Η κοινωνιολογία και η μεθοδολογία της» με επίκεντρο τα παραπάνω ερωτήματα, εισάγει τον αναγνώστη στον συναρπαστικό κόσμο της επιστήμης της κοινωνίας, αποκαλύπτοντάς του, ταυτόχρονα, τις απελευθερωτικές για τον άνθρωπο «αρετές» της, μέσω της πρόκλησης κοινωνικής αυτογνωσίας. Μέσα από τις σελίδες του επιχειρείται ακόμη να καταδειχθεί ότι η κοινωνιολογική παιδεία λειτουργεί για τους αποδέκτες της και ως αντίδοτο στην προκατάληψη και στην, χωρίς κριτική εξέταση, αποδοχή όσων επιφανειακών και παραπλανητικών ερμηνειών για την κοινωνική ζωή κυκλοφορούν την κάθε εποχή. Η εξοικείωση των φοιτητών και του ευρύτερου κοινού με τον κριτικό, απομυθοποιητικό λόγο της κοινωνιολογίας έχει οπωσδήποτε και μια σημαντική πολιτισμική χρησιμότητα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]