Πριν, όλα ήταν μια απέραντη, ατέρμονη, ασύλληπτη, ακατανόητη και ιερά μυστηριώδης Κυριακή.
Υπήρχε ο Θεός. Μόνος, Κύριος, Άναρχος, Ανείπωτος, ο Ών, πλήρης και απερίγραπτος. Τότε η Κυριακή δεν εγνώριζε Χρόνο, `εν αρχή` υπήρχε ο Άχρονος Θεός, το παν ήταν ο Θεός. Τίποτε πέρα από Αυτόν. Θεία Σιγή.
Και πριν από τον κάθε άνθρωπο υπήρχε η ιερά Κυριακή. Γέννημα εκείνης της Σιγής η μυστηριώδης σιγή των σπερμάτων μέσα στις ωοθήκες του ζεύγους. Σε σιγή ζουν και αναμένουν να τα φορτίσει ο Έρως για να θερμανθούν, να κινηθούν μέσα στην σπασμωδική ένωση των γυμνών σωμάτων, σπέρματα δημιουργημένα, μοιάζει να βιώνουν στο άχρονο, πριν από τη Δημιουργία. [...]
