Η Μάργκαρετ Άτγουντ γεννήθηκε στην Οτάβα του Καναδά το 1939, μεγάλωσε στο Κεμπέκ και το Οντάριο και έζησε μεγάλο μέρος της ζωής της έξω από τη χώρα της (Βοστώνη, Βερολίνο, Εδιμβούργο, Λονδίνο, κ.ά.). Έχει εκδόσει περισσότερα από είκοσι βιβλία (μυθιστορήματα, διηγήματα, ποίηση, λογοτεχνική κριτική). Πεζογραφήματά της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.
`Η ιστορία της πορφυρής δούλης` (1985) κάνει παγκοσμίως γνωστό το όνομα της συγγραφέως και την κατατάσσει στους σημαντικότερους και πιο ρηξικέλευθους πεζογράφους της εποχής μας. Τοποθετημένη στο εγγύτατο μέλλον, η ιστορία διαδραματίζεται σ` ένα χώρο που θυμίζει το φάντασμα μιας αμερικανικής πανεπιστημιούπολης, μια νεκρόπολη που σαν αρνητική επιφάνεια καταγράφει την άλλοτε καθημερινή ζωή στις Η.Π.Α. Η `Δημοκρατία του Γιλεάδ`, όπως ονομάζεται τώρα, είναι ένα μονολιθικό, θεοκρατικό καθεστώς που τιμωρεί την έκτρωση με θάνατο· καθεστώς που επιστρέφει στην τρομοκρατική μισαλλοδοξία των πρώτων πουριτανών και στηρίζεται στην `κατά γράμμα` εφαρμογή της Βίβλου, για να καταπολεμήσει την υπογεννητικότητα και τη στειρότητα: Μια δράκα φανατικών κυριεύει με πραξικόπημα την εξουσία και, μεταξύ άλλων, ιδρύει τάγματα `γυναικών ικανών προς τεκνοποίησιν`, τις `πορφυρές`. Οι γυναίκες αυτές αποσπώνται δια της βίας από τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, τους άντρες τους· τους αφαιρείται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και το δικαίωμα να φέρουν επώνυμο· υπηρετούν στα σπίτια των αρχηγών και αποκαλούνται `η του Φρεντ`, `η του Φρανκ`, κατά το όνομα του ιδιοκτήτη τους. Σ` ένα τέτοιο τάγμα ανήκει και η αφηγήτρια του μυθιστορήματος, η `πορφυρή δούλη` του τίτλου, η ιστορία της οποίας μεταφέρει στον αναγνώστη όλη τη φρίκη ενός κόσμου που θα μπορούσε να είναι δικός μας, όχι όμως με τον τρόπο της επιστημονικής φαντασίας, αλλά με τα χρώματα ενός αποτρόπαιου και υποδόρια λυρικού εφιάλτη που κάποτε εγγίζει τα όρια της πραγματικότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]