Ο Λώρενς Πάσμορ χρειάζεται επειγόντως θεραπεία. Δεν είναι μόνο ο επίμονος πόνος στο γόνατό του. Δεν είναι καν κάτι που αντιμετωπίζεται με φυσιοθεραπεία, αρωματοθεραπεία, βελονισμό, ψυχοθεραπεία ή την Έιμυ - που κι αυτή είναι μια μορφή θεραπείας. Ο Λώρενς Πάσμορ πάσχει από κάτι απροσδιόριστο. Είναι επιτυχημένος, οικογενειάρχης, ευκατάστατος και... βουτηγμένος στην κατάθλιψη. Η εσωτερική δυσλειτουργία στην άρθρωση του γονάτου του είναι μόνο η αρχή. Σε λίγο η ίδια δυσλειτουργία εκδηλώνεται παντού: στο γάμο του, τη δουλειά του, ολόκληρη τη ζωή του. Η μονομανία που τον καταλαμβάνει με τον Κίρκεγκαρντ - ή Κίρκεργκοορ; ακόμα κι αυτό είναι πηγή αμφιβολίας - είτε θα τον αποτελειώσει καθώς παραδέρνει στην κρίση της μέσης ηλικίας είτε θ` αποδειχτεί η πιο αποτελεσματική θεραπεία. Ο Ντέηβιντ Λοτζ σκιαγραφεί με ανεξάντλητη επινοητικότητα την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου που βιώνει το αίσθημα του ανικανοποίητου. Κρύβοντας τις πικρές αλήθειες πίσω από δαιμόνιο χιούμορ και θίγοντας τα σοβαρότερα ζητήματα με απατηλή ελαφρότητα, ενώνει τελικά την κατακερματισμένη εικόνα της ζωής του ήρωά του μ` έναν απροσδόκητο τρόπο που οδηγεί στην κάθαρση και στην ευτυχία του «να είσαι παρών στον εαυτό σου». Ένα σημαντικό βιβλίο που θα μπορούσε εύλογα να ονομαστεί απλά μαθήματα υπαρξιακής φιλοσοφίας - ή, ακόμα καλύτερα, απλά μαθήματα ύπαρξης...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]