Η προσευχή μοιάζει με το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της ψυχής μας, για να μπει σ` αυτήν ο Θεός, μας λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Η προσευχή είναι μια σχέση προσωπική με τον Θεό. Μια σχέση, στην οποία ξαναβρίσκουμε τον χαμένο εαυτό μας, το πρόσωπό μας. Ο σκοπός της προσευχής είναι αυτός ακριβώς: Να ξαναγυρίσουμε στην ιερά εικόνα που βρίσκεται μέσα μας.
`Γίνε ό,τι είσαι. Ανακάλυψε με τη σιωπή της προσευχής Αυτόν που είναι ήδη δικός σου. Άκουσε Αυτόν που δεν παύει να μιλάει μέσα σου`, μας λέει ένας σύγχρονος θεολόγος.
Πραγματικά, αληθινή εσωτερική προσευχή σημαίνει να σταματάμε να μιλάμε εμείς και να αφουγκραζόμαστε στην καρδιά μας την χωρίς λόγια φωνή του Θεού.
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να προσεύχεται, γι` αυτό δεν πρέπει να περιμένει κάποια ασυνήθιστη παράδοξη θεία έμπνευση για να προσευχηθεί. Να φροντίζει μόνο να δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να αναχθεί η ψυχή του σ` αυτή την `απαρενόχλητον της διανοίας κατάστασιν, τον εγκάρδιον ουρανόν`, που είναι η Θεία Παρουσία. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]