Η μαρξιστική θεωρία, που, αλίμονο, ο Ίστμαν ποτέ δεν την κατάλαβε, μας επέτρεψε να προβλέψουμε το αναπόφευκτο, κάτω από ορισμένες ιστορικές συνθήκες, του Σοβιετικού Θερμιδόρ, με όλη την αλυσίδα των εγκλημάτων του. Η ίδια αυτή θεωρία, πριν από πολύ καιρό, πρόβλεψε το αναπόφευκτο της πτώσης της αστικής δημοκρατίας και της ηθικής της. Στο μεταξύ, οι δογματικοί της «κοινής λογικής» πιάστηκαν στον ύπνο από τον φασισμό και τον σταλινισμό. Η κοινή λογική λειτουργεί με αμετάβλητα μεγέθη μέσα σ’ ένα κόσμο όπου μόνο η αλλαγή είναι αμετάβλητη. Αντίθετα, η διαλεκτική παίρνει όλα τα φαινόμενα, τους θεσμούς και τους κανόνες στην γέννηση, την ανάπτυξη και την παρακμή τους. Η άποψη της διαλεκτικής ότι η ηθική είναι ένα δευτερεύον και παροδικό προϊόν της πάλης των τάξεων φαίνεται στην κοινή λογική σαν «αμοραλισμός». Κι όμως, δεν υπάρχει τίποτε πιο μπαγιάτικο, πιο ρηχό, πιο γεμάτο αυτοϊκανοποίηση και κυνισμό από την ηθική της κοινής λογικής! Ο μικροαστός ηθικολόγος σκέπτεται επεισοδιακά, κομματιαστά, γιατί είναι ανίκανος να προσεγγίσει τα φαινόμενα στην εσωτερική τους αλληλοσύνδεση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]