Η Ευδοκία (περ. 401-460) ή Αθηναΐς, όπως ονομαζόταν πριν βαπτιστεί χριστιανή, καταγόταν από την Αθήνα και ήταν κόρη του δασκάλου φιλοσοφίας και ρητορικής Λεοντίου. Ανήλθε στον θρόνο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως σύζυγος του Θεοδοσίου Β΄ με μυθιστορηματικό τρόπο και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του βυζαντινού κράτους και στη διαμόρφωση της εκπαίδευσης και του πολιτισμού. Αφού ήρθε σε σύγκρουση με την αδελφή του Θεοδοσίου, την Πουλχερία, αλλά και με πολλά πρόσωπα της Αυλής, κατηγορήθηκε για μοιχεία και αναγκάστηκε να καταφύγει στους Αγίους Τόπους (443), όπου και παρέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής της, διευθύνοντας την ανοικοδόμηση των οχυρώσεων και την ανέγερση πολλών ναών. Αν και σε διαφορετικές φάσεις της ζωής της ελκύστηκε τόσο από τις θέσεις του Νεστοριανισμού όσο και από τις θέσεις του Μονοφυσιτισμού, δεν προσχώρησε ποτέ επίσημα σε αυτές. Έγραψε πολλά λογοτεχνικά έργα με γλωσσικές και θεματικές επιδράσεις από την αρχαιοελληνική παράδοση, μεταξύ των οποίων σημαντικότερο θεωρείται ο Βίος Κυπριανού.