***
ΟΙ ΤΡΙΣΑΡΝΗΤΕΣ
(Στον Πέτρο)
Aπ’ τη γιορτή ας φύγουνε νωρίς
οι εραστές της εξουσίας
Όταν βγει το καλό κρασί
οι φίλοι οι δικοί μας να το πιούνε
όσοι κοινώνησαν τους πόνους μας
Των τραγουδιών τ’ απόσταγμα
αυτοί να μεταλάβουν πρέπει
Και σαν ξυπνήσουνε το φως οι πετεινοί
δίπλα κι αντάμα να ’ναι
στη χαρά συμμέτοχοι
όσοι μας αποδέχονται
όχι οι τρις αρνητές μας.
***
ΕΠΗΛΥΔΕΣ ΕΞ ΙΩΝΙΑΣ
Στο συναπάντημα του πρώτου κύματος
απόθεσαν ζωές κι όνειρα
Το ανεβοκατέβασμα της στεριάς
τους έδειχνε πού να φτάσουν
Στη θάλασσα κολύμπησαν οι απελπισίες
στη στεριά συνάχτηκαν οι ελπίδες
Μετρήθηκαν οι επήλυδες
βρέθηκαν λιγότεροι
Ανάσα γύρεψαν από την ξενοφερμένη Άνασσα
κόρη της Φοινίκης
Στα συρματοπλέγματα τούς έβαλε να στεγνώσουν
Τυχεροί αυτοί που τσακίστηκαν στον κάβο Μαλιά
οι άλλοι έφτασαν όπου μπορούσαν
***
ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ Ι
(Ρίψασπις)
Όσο περνάει ο καιρός τόσο μιλώ σε μένα
ψάχνω μέσα μου να βρω κάτι από μένα
Βρίσκω κομμάτια μου
Φοβάμαι να τα συναρμολογήσω
Τρέμω μη βρω τον νιο της επανάστασης
βιαστικά προδομένο
Ανεπιθύμητο με διώχνω από μέσα μου
Πολλά ’δειχναν τα τριάντα αργύρια
μεγάλο το πιάτο της φακής.
Άφησα κάτω τη σφεντόνα
έστρεψα τα νώτα στον Γολιάθ.
Την ελευθερία μου φοβήθηκα
Βολεύτηκα σ’ ό,τι μου φάνηκε λογικό
«Ωχ αδελφέ! Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα!»
Λιμενοβραχίονας στο υπόλοιπο του χρόνου μου
προστάτης απ’ αγριεμένη θάλασσα ενοχών
άβρεχτος από κύματα τύψεων.
