(Η σκηνή είναι χωρισμένη σε τρεις χώρους που, ανάλογα με το πού βρισκόμαστε κάθε φορά, φωτίζονται αντίστοιχα. Στα αριστερά είναι το σαλόνι στο σπίτι της Ντέιζι και του Τομ. Στο κέντρο βρίσκεται η «Κοιλάδα της Στάχτης» και το συνεργείο του Γούιλσον και της Μυρτλ, κάτω από την πινακίδα με τα μάτια του γιατρού Τ. Τζ. Έκλεμπουργκ. Στα δεξιά το σαλόνι στο σπίτι του Γκάτσμπυ. Πέρα από την κεντρική δράση, όπου τοποθετείται αυτή κάθε φορά, μπορεί να συμβαίνουν και παράλληλες, υποφωτισμένες δράσεις. Ο χώρος στο κέντρο εξυπηρετεί σκηνές που συμβαίνουν σε άλλα σημεία και διαμορφώνονται κατά περίπτωση. Μία τέτοια είναι και η σκηνή της έναρξης.)

(Χαλαρή μουσική. Απόλυτο σκοτάδι. Απότομο φως με αντίστοιχο σταμάτημα της μουσικής. Φωτίζεται μόνο ο Νικ στο κέντρο της σκηνής. Είναι καθισμένος σε έναν πάγκο. Είναι εμφανώς ξενυχτισμένος. Με τον ερχομό του φωτός καλύπτει τα μάτια του. Σαν να άναψε καταπάνω του ένας ανακριτικός φακός.)

ΝΙΚ: Να έχω μεθύσει όλες κι όλες δυο φορές στη ζωή μου. Η χθεσινοβραδινή ήταν η δεύτερη.

(Φλας μπακ. Γρήγορη χορευτική μουσική. Στη σκηνή εμφανίζεται ο Χορός. Μαζί τους είναι ο ΜακΚί, η Μυρτλ και ο Τομ. Στο σπίτι της Ντέιζι και του Τομ, η Ντέιζι μόνη της και υποφωτισμένη. Στο συνεργείο του Γουίλσον και της Μυρτλ, ο Γούιλσον μόνος του και υποφωτισμένος. Στο σπίτι του Γκάτσμπυ, ο Γκάτσμπυ μόνος του και υποφωτισμένος. Είναι σαν να παρακολουθούν αυτό που συμβαίνει στο κέντρο. Ξέφρενη μουσική και χορός. Ο Νικ σηκώνεται από τον πάγκο και γίνεται μέρος της διασκέδασης. Η μουσική μάς φαίνεται ότι όσο πάει και κορυφώνεται.)

ΝΙΚ (Στον ΜακΚί που χορεύει δίπλα του.): Περιέργως η Νέα Υόρκη έχει ξεκινήσει να με ενδιαφέρει.
(Η Μυρτλ κρέμεται στον Τομ. Δεν την απωθεί αλλά δεν του αρέσει και τελείως αυτό που γίνεται.)
ΝΙΚ (Ψάχνοντας τον Τομ) Τομ. Τομ. Τομ.
ΜΥΡΤΛ (Κρεμασμένη πάνω του): Τομ.
ΤΟΜ: Μυρτλ.
ΜΥΡΤΛ (Ψάχνοντας τα χείλια του): Όταν με λες με το όνομά μου είναι σαν να με βαφτίζεις.
(Ο Τομ την αποφεύγει. Γυρίζει από την άλλη και πέφτει πάνω του ο Νικ. Σχεδόν φιλιούνται. Η Μυρτλ δεν χάνει ευκαιρία και χορεύει με κάποιον άλλον.)
ΝΙΚ: Τομ.
ΤΟΜ: Νικ.
(Ο Νικ κρέμεται πάνω στον Τομ όπως πριν από λίγο η Μυρτλ.)
ΝΙΚ: Αυτό δεν θα άρεσε στην Ντέιζι.
(Παύση στη μουσική. Όλα παγώνουν. Το φως του πάρτι χαμηλώνει. Το φως στο σπίτι του Γκάτσμπυ δυναμώνει ελάχιστα.)
ΓΚΑΤΣΜΠΥ (Σαν να φωνάζει την Ντέιζι ψιθυριστά.): Ντέιζι.
(Το φως στο σπίτι της Ντέιζι και του Τομ γίνεται πράσινο για μια στιγμή. Σαν να το φωτίζει φάρος που είναι σε κίνηση. Στη δεύτερη κίνηση του φάρου το φως στο σπίτι του Γκάτσμπυ χαμηλώνει και δεν θα γίνει τρίτη κίνησή του στο σπίτι της Ντέιζι. Το πάρτι επανέρχεται. Μουσική και φως. Η Μυρτλ άκουσε το όνομα που πρόφερε ο Νικ. Αφήνει τον παρτενέρ της και πηγαίνει προς τον Τομ.)
ΜΥΡΤΛ: Ντέιζι.
(Τραβάει τον Νικ και τον σπρώχνει μακριά. Πέφτει στην αγκαλιά του Τομ.)
ΜΥΡΤΛ (Σαν να συστήνεται.): Μυρτλ.
(Ο Νικ πέφτει στην αγκαλιά του ΜακΚί. Χορεύουν.)
ΝΙΚ (Στον ΜακΚί): Κοιτούσα πριν από λίγο την πόλη, έξω από το παράθυρο. Δεν φαίνεται από εδώ το σπίτι της ξαδέλφης μου, της Ντέιζι. Μόνο κίτρινα
παράθυρα έβλεπα. Φαντάζομαι ότι είμαστε και εμείς ένα μερίδιο ανθρώπινης μυστικότητας για τον αδιάφορο παρατηρητή που μας βλέπει απέξω.
ΜΑΚΚΙ: Αν εσύ αυτό το λες πάρτι, πού να δεις αυτά που κάνει ο Γκάτσμπυ.
ΝΙΚ: Ο Γκάτσμπυ;
(Παύση στη μουσική. Όλα παγώνουν. Το φως του πάρτι χαμηλώνει. Το φως στο σπίτι του Γκάτσμπυ δυναμώνει λίγο λιγότερο απ’ ό,τι πριν και μια πράσινη αμυδρή λωρίδα φωτός το διαπερνά. Ίσως η τρίτη κίνηση του φάρου από πριν. Το φως στο σπίτι του Γκάτσμπυ χαμηλώνει. Το πάρτι επανέρχεται. Μουσική και φως.)
ΜΑΚΚΙ: Ο Γκάτσμπυ.
ΝΙΚ: Μένω δίπλα του.
ΜΑΚΚΙ: Λένε ότι είναι ανιψιός του Κάιζερ. Λένε ότι είναι ανιψιός του φον Χίντεμπουργκ. Λένε ότι στον πόλεμο ήταν κατάσκοπος των Γερμανών. Λένε ότι υπηρέτησε στον Αμερικάνικο Στρατό στον πόλεμο. Λένε ότι έχει σκοτώσει άνθρωπο. Λένε ότι δεν μένει καν σεκείνο το σπίτι. Λένε ότι μένει σε ένα σκάφος καμουφλαρισμένο που πλέει πάνω-κάτω στο Λονγκ Άιλαντ. Λένε. Εσύ τι λες;
ΝΙΚ: Ότι αυτή είναι η δεύτερη φορά που έχω μεθύσει στη ζωή μου.
ΜΑΚΚΙ: Για τα παράθυρα κάτι έλεγες.
ΝΙΚ: Ναι. Με παρατηρούσα από τα παράθυρα. Ήμουν κάτω στον δρόμο. Και ήμουν, επίσης, αυτός που κοιτούσε από ψηλά. Βρισκόμουν και μέσα και
έξω ταυτόχρονα. Ένιωθα γοητεία μαζί και αποστροφή για την ανεξάντλητη ποικιλία της ζωής.
ΜΑΚΚΙ: Έχεις πιει.
(Έρχονται σχεδόν τόσο κοντά που φιλιούνται. Η Μυρτλ, ξέφρενη, ξεφεύγει από τον Τομ. Πηγαίνει στο κέντρο του πάρτι. Κάνει σήμα να χαμηλώσει η μουσική. Η μουσική χαμηλώνει χωρίς να σταματά.)
ΜΥΡΤΛ (Απευθύνεται σε όλους αλλά κοιτάει τον Τομ επειδή αυτόν αφορά αυτό που θα πει.): Ήμασταν τα δυο μας, απέναντι, σε κείνες τις μικρές θέσεις όπου δεν κάθεται κανείς στα τρένα. Εγώ πήγαινα στη Νέα Υόρκη να δω την αδελφή μου και να μείνω εκεί το βράδυ. Αυτός φορούσε επίσημα ρούχα και ακριβά δερμάτινα παπούτσια, και δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάω και κάθε φορά που με κοιτούσε έκανα ότι κοίταζα μια διαφήμιση που ήταν πάνω από το κεφάλι του.
ΤΟΜ: Τι διάολο λες;
(Ο Χορός δεν την αφήνει. Γελάνε. Θέλουν να ακούσουν. Ο Νικ δίπλα στον ΜακΚί.)
ΜΥΡΤΛ: Όταν σταθμεύσαμε, με κράτησε τόσο σφιχτά πάνω του που το στήθος του πίεζε το μπράτσο μου. «Θα φωνάξω την Αστυνομία, κύριε» του λέω. Εκείνος όμως ήξερε ότι έπαιζα. Μετά μπήκα σε ταξί μαζί του και τα ’χα χαμένα. Νόμιζα ότι είμαι σε βαγόνι του υπόγειου. Το μόνο που σκεφτόμουν πάλι και πάλι και πάλι ήταν… Βλακείες.