Πέρα από αυθάδης φόρος τιμής στην ίδια την ποίηση, σε μια εποχή που δεν την έχει πια ανάγκη, ο Δολοφονημένος ποιητής του Γκιγιόμ Απολινέρ είναι κυρίως ό,τι και ο συγγραφέας του: ένας διαχρονικά περιπαικτικός, απρόβλεπτα ποιητικός, ανεπανόρθωτα ανατρεπτικός και αθεράπευτα σπινθηροβόλος σουρεαλιστικός μύθος.
Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Σημείο αναφοράς για τη γαλλική αβανγκάρντ των αρχών του 20ού αιώνα, ο πληθωρικός Γκιγιόμ Απολινέρ (1880-1918) –γεννημένος στην Ιταλία, αγνώστου πατρός και προοδευτικών ηθών αριστοκράτισσας Πολωνής μητρός– έγραψε ποιήματα, νουβέλες, θεατρικά και κριτικές που άνοιξαν τον δρόμο για το κίνημα του σουρεαλισμού (ο ίδιος εισήγαγε και τον όρο, όπως κι αυτόν του κυβισμού στη μελέτη του «Κυβιστές ζωγράφοι» το 1913).
Είχε ήδη συλληφθεί, μαζί με τον Πικάσο, για την υπόθεση κλοπής της Μόνα Λίζα (!) το 1911 και πέρασε μερικές μέρες στη φυλακή. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Απολινέρ κατατάχθηκε στον γαλλικό στρατό και ο Δολοφονημένος ποιητής γράφτηκε το 1916 στο κρεβάτι του νοσοκομείου όπου ανάρρωνε μετά από τραύμα στο κεφάλι.
Το 1917 εξέδωσε το καλλιτεχνικό μανιφέστο L’Esprit nouveau et les poètes και τον επόμενο χρόνο πέθανε από ισπανική γρίπη.
