Εκατόν τριάντα δύο ποιήματα, κατά κανόνα δίστιχα ή ολιγόστιχα, ως αυτοτελή θραύσματα ενός συνθετικού έργου με θέμα τον λόγο, τη γραφή, την ποίηση, τις λέξεις. Η προσπάθεια να μιλήσει κανείς με λέξεις για τις λέξεις, άλλοτε συναντά εκφραστικά εμπόδια και άλλοτε αναδεικνύει κρυμμένες ή άγνωστες διαστάσεις και δυνατότητές τους, που σχετίζονται άμεσα με το ανθρώπινο εσωτερικό τοπίο αλλά και με την ίδια την ανθρώπινη φύση. Το θαύμα της γραφής είναι δύσκολο να περιγραφεί με λέξεις, αφού το θαύμα είναι οι ίδιες οι λέξεις. Η τέταρτη ποιητική συλλογή του Διονύση Στεργιούλα.
Τρεις δημιουργοί από τη Βόρεια Ελλάδα εξέδωσαν πρόσφατα ποιητικές συλλογές, ξεχωρίζοντας: ο Τόλης Νικηφόρου, ο Διονύσης Στεργιούλας και η Ρία Φελεκίδου. Μια νύχτα κι ένα όνειρο (εκδ. Μανδραγόρας) του Τόλη Νικηφόρου Συχνά, έτυχε ν’ αναρωτηθώ στο παρελθόν γιατί ο Τόλης Νικηφόρου, ένας σημαντικότατος λογοτέχνης και από τις πιο ολοκληρωμένες και ευδιάκριτες ποιητικές φωνές της γενιάς του, τυπώνει τα τελευταία 5 χρόνια με καταιγιστικούς ρυθμούς (το 2022 τύπωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές, το 2024 τρεις συλλογές και το 2023 δύο συλλογές). >>>
Η ευλογία αλλά και η τυραννία των λέξεων
Ο Διονύσης Στεργιούλας στο τέταρτο ποιητικό του έργο με τίτλο Ακραία λεκτικά φαινόμενα συνεχίζει, όπως και στα προηγούμενα, να δημιουργεί στο προσωπικό του πια είδος, τη φιλοσοφημένη ποίηση. Βαθιά επηρεασμένος από την αρχαία προσωκρατική φιλοσοφία και, κυρίως, από τον εφέσιο φιλόσοφο Ηράκλειτο, ο οποίος μίλησε για την κρυφή αρμονία που προέρχεται από τη σύζευξη ... >>>
Γράφει ο Νίκος Μυλόπουλος //
Διονύσης Στεργιούλας, «Ακραία λεκτικά φαινόμενα», εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2025
Τα Ακραία λεκτικά φαινόμενα του Διονύση Στεργιούλα είναι ένα βιβλίο ποίησης και παράλληλα ένα εγχειρίδιο στοχασμού από τις φροντισμένες εκδόσεις Νησίδες.
Γραφή που ρέει απρόσκοπτα χωρίς να θέλεις να τελειώσει, μικρές ανάσες πνευματικής δροσιάς. Λέξεις τοποθετημένες με χειρουργική ακρίβεια, κατανοητές μέσα από την ευκρίνεια ή την αλληγορία τους, ύμνος στον ατέλειωτο κόσμο των λέξεων.
Οι λέξεις είναι οι σκέψεις μας, όσα πιστεύουμε, όσα είμαστε εμείς οι ίδιοι. >>>
Γράφει ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου // *
Διονύσης Στεργιούλας «Ακραία λεκτικά φαινόμενα», εκδ. «Νησίδες»
1.Τίποτα αυτονόητο:
Όλοι γνωρίζουμε πως η ποίηση τεντώνει τη χορδή του τόξου της μέχρι το έσχατο όριό της, αν υποθέσουμε πως αυτό το όριο είναι –τελικά- υπαρκτό και δεν αποτελεί άλλο ένα προϊόν της δημιουργικής μας φαντασίας. Παίζουμε διαρκώς με τις λέξεις, όμως σ’ αυτό το αλλόκοτο ποιητικό σύμπαν που βρισκόμαστε, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. >>>
