Περιγράφει και εφαρμόζει έναν πρωτότυπο συνδυασμό μεθοδολογικών εργαλείων Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, προκειμένου να αναδειχθούν οι σημασιακές σχέσεις και η αισθητική λειτουργία του ελληνικού τοπίου (και τι αυτό σημαίνει) στα λογοτεχνικά τους κείμενα. Συγκεκριμένα, στο βιβλίο αξιοποιούνται εργαλεία της Δομικής και της Κοινωνικής Σημειωτικής, ενώ ο σχεδιασμός της έρευνας εμπλουτίζεται με θεωρητικές αρχές της Ιστορικής και Πολιτιστικής Γεωγραφίας, οι οποίες έχουν προσφέρει στην επιστημονική κοινότητα νέες μορφές κατανόησης της πολιτιστικής χρήσης και της σημασιοδότησης του τόπου. Η χρηστικότητα του μικτού μεθοδολογικού σχήματος φανερώνει πόσο οι διεπιστημονικές θεωρήσεις μπορούν να συμβάλλουν στα πεδία έρευνας των λογοτεχνικών σπουδών, χωρίς να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας τους και η δυναμική των παραδοσιακών εργαλείων.