(«Η γραμματική του έρωτα»)

«Στα παρασκήνια Πάντα» και χωρισμένη σε Δύο Πράξεις-ενότητες με ένα (αυτοβιογραφικό Εν απογνώσει –για να επικαλεστούμε και τον Καβάφη–) Ιντερμέδιο, ενδιαμέσως των πράξεων, η Ιωάννα Λεκκάκου καταθέτει τη 2η ποιητική της συλλογή.

Χαρακτηριστικό του προσωπικού βιώματος το 2ο τμήμα από το «Ιντερμέδιο» που φαίνεται να αποκλίνει από τη δυναμική ηρεμία της υπόλοιπης συλλογής:

«Θέλω να φύγω! Όχι, δεν είμαι Αμερικανίδα πολίτης! Όχι, δεν έχω πράσινη κάρτα! Όχι, δεν είμαι παράνομη! Ο πατέρας μου πεθαίνει. Θέλω να πάω να τον δω και να ξανάρθω. Χαρτιά, χαρτιά, χαρτιά! Μια τρέλα! Ένα μάτσο τραπουλόχαρτα! Κάνω φου! και σας ρίχνω κάτω. Φεύγω. Δεν ξέρω αν θα μ’ αφήσετε να ξανάρθω. Τώρα όμως φεύγω. Καβαλάω τον Ειρηνικό και πάω προς τον ήλιο. Off with your heads! Θα ευτυχήσω ερήμην σας, κωλόχαρτα!»

Διαρθρωμένο ανεπαισθήτως κατά τα πρότυπα ενός θεατρικού κειμένου (Πράξη Α’, Πράξη Β’, «Ιντερμέδιο», «Αυλαία», «Μονόλογος», «Της Θάλασσας Στενό» –αναφορά στον Προμηθέα Δεσμώτη–), προτάσσοντας ένα μότο του Άγγλου σκηνοθέτη Πήτερ Μπρουκ σχετικά με τον ηθοποιό (που ωστόσο βρίσκει την εφαρμογή του σε κάθε άνθρωπο), η συλλογή με στιβαρότητα και ακριβοδίκαια οικονομία μεταφέρει ποιητικά όσα εν ζωή συλλέγουμε. Με πρώτη αναφορά στον έρωτα αλλά και στις επώδυνες(;) εμπειρίες μιας ατομικής διαδρομής βλ. «Αλχημική αντίδραση», «Στενότης χώρου», «Φορώντας φόρεμα λευκό», «Το τίμημα». Δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν θίγεται παράλληλα η συγκλονιστική κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Βλ. το «Συλλαβίζοντας», που γράφτηκε μετά τη δολοφονία του George Floyd στη Μινεσότα τον Μάιο του 20020, την «Έλλειψη βαρύτητας»: Πήρα το σώμα/ και το οδήγησα αλλού/ Του είπα «Εδώ τώρα./ Κάτσε! Ζήσε! Ευτύχησε!»/ Υπάκουσε και ακολούθησε/ Λίγο σαν δαρμένο σκυλί/ Λίγο σαν αέρινο κολυμπρί/ Ήρθε και στάθηκε/ Μα να ευτυχήσει, πώς–/ Ελλιπής ο νέος τόπος της επιθυμίας/ Ελλιπές το νέο κάδρο του αρχιτεχνίτη/ Δε βάραινε η βαρύτητα/ Και το σώμα τη μια σκόνταφτε στα έπιπλα/ και την άλλη το έπαιρνε ο άνεμος/ Πού να σταθεί να ευτυχήσει [ ], το «Ακάνθινα σωσίβια».

Τα πουλιά έχουν επίσης ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης της συλλογής. Ως σύμβολο και ως συμβολισμός. Μότο στη 2η ενότητα ο τίτλος βιβλίου του Πέρση ποιητή Ουντίν Φαρίντ Ατάρ Το συνέδριο των πουλιών.

Τέλος ο έρωτας κάνει δυναμικά την εμφάνισή του μόλις στο πρώτο ποίημα «I dare you», «σε τολμώ» θα μεταφράζαμε για να μας παραπέμψει ευθέως στη Μάτση Χατζηλαζάρου: «Σε περιβάλλω, Σε περιέχω, Σε ανασαίνω, Σ’ αγρικώ, σ’ ερωτεύω, σε ζηλεύω.»

Ώριμη ολοκληρωμένη ποιητική πρόταση.