Οι Κριτικές Συναντήσεις του Κώστα Θεολόγου με ανθρώπους, βιβλία, τέχνες είναι ψηφιδωτό αναζήτησης, διερεύνησης και αναστοχασμού. Μπορεί κανείς να ονομάσει αυτήν τη διαδικασία αναστοχαστικότητα (reflexivity) και επινόηση του εαυτού μέσα από το ανηλεές σφυροκόπημα της ρευστής ή ύστερης νεοτερικότητας, που δεχόταν η γενιά όσων γεννήθηκαν εκεί κοντά στη δεκαετία του 1960. Μετοικίσεις, χωρισμοί και επαγγελματικές μεταμορφώσεις του συγγραφέα τον ωθούσαν σε διαδρομές, ταξίδια, αναγνώσεις, ενατενίσεις και ενοράσεις, που τον οδήγησαν σε συναντήσεις ουσιαστικές και γόνιμες και τον εμβολίασαν στοχαστικά, θεωρητικά και πολλές φορές βιωματικά.
Παρατηρητής της μαζικής κατανάλωσης, ενίοτε απόμακρος, και αναζητητής της ησυχίας και της προσευχής, βυθιζόταν σε εκλεκτικά αφηγήματα και αναγνώσματα και παραδινόταν σε συνταρακτικές μουσικές συνθέσεις και συγκλονιστικές κινηματογραφικές αφηγήσεις στο περιθώριο της πολιτισμικής βιομηχανίας. Σε αυτό το κλίμα έγραφε σημειώματα σε λογοτεχνικά και άλλα περιοδικά, ηχογραφούσε συζητήσεις με ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών και τις μετέδιδε στις ραδιοφωνικές εκπομπές του στη Θεσσαλονίκη και στο Λασίθι.
Ποια είναι η ουσία της ζωής και ποια η σημασία τού να φτιάχνεις έναν δρόμο μόνος σου; Ερώτημα που μπορεί ίσως να βρει φίλους-αποδέκτες μέσα από αυτό το μωσαϊκό των ιδιαίτερων κριτικών συναντήσεων του Κώστα Θεολόγου με ανθρώπους, βιβλία, τέχνες. Μπορεί ίσως να εξηγήσει την επιμονή του συγγραφέα να αναζητεί την ουσιαστική καλοσύνη στους ανθρώπους ή την αθέατη ουσία τους.
