Γράφει η Χρύσα Φάντη // Ζέττα Μπαρμπαρέσσου «Ουλτραμαρίν», Κάππα Εκδοτική, 2024, σελ. 80 Το βραβευμένο από το 7ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Μονεμβασίας, Ουλτραμαρίν, συγκροτεί την πολυφωνική αναπαράσταση μιας ανθρώπινης τραγωδίας που διαδραματίζεται στη θάλασσα. Η συγγραφέας του, Ζέττα Μπαρμπαρέσσου ─αναγνωρισμένη ποιήτρια και διηγηματογράφος, αλλά για πρώτη φορά δραματουργός─, ακολουθώντας τη λογική του πολυπρόσωπου θεάτρου, όπου οι φωνές διασταυρώνονται, συνθέτει εδώ ένα παλίμψηστο από αφηγήσεις επιβατών και μελών του πληρώματος, εσωτερικούς μονολόγους και διαλόγους. Συνδυάζοντας νατουραλιστικές και ποιητικές αφηγηματικές τεχνικές, δημιουργεί ένα πλούσιο ψυχολογικό και κοινωνικό πανόραμα. Μέσα από τις φωνές των χαρακτήρων, αναδεικνύει τις αντιθέσεις των ηρώων καθώς και εκείνες μεταξύ ρεαλισμού και μεταφυσικής, ασφάλειας και κινδύνου, ζωής και θανάτου. >>>

«Κάθε άνθρωπος ζει τρεις ζωές. Η πρώτη τελειώνει με την απώλεια της αφέλειας, η δεύτερη με την απώλεια της αθωότητας και η τρίτη με την απώλεια της ίδιας της ζωής. Είναι αναπόφευκτο ότι θα περάσουμε και από τα τρία στάδια».[1] Τρία στάδια. Τρεις φάσεις. Τρεις πράξεις. Ένας τίτλος. Ένα διακύβευμα. Ο θάνατος και η ζωή. Ο θάνατός σου, η ζωή μου. Ή μήπως η κοινή μοίρα όλων μας. Στο θεατρικό έργο της Ζέττας Μπαρμπαρέσσου μπορεί ο θάνατος να ίπταται πάνω από το κεφάλι όλων των ηρώων, αλλά εκείνη που θριαμβεύει τελικά είναι η ζωή. >>>