Ὁ Βίος τῆς Μαρίας τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Νέας (τῆς Βιζύης) εἶναι τὸ τέταρτο βιβλίο τῆς σειρᾶς Θρακικὸ Ἁγιολόγιο, μιᾶς συμπιληματικῆς συλλογῆς ἁγιολογικῶν ἔργων, ὅπου ἐξιστοροῦνται ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία καθαγιασμένων μορφῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν εὐρύτερη γεωγραφικὴ περιοχὴ τῆς Θράκης, κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς χρονικῆς διαδρομῆς ποὺ ἐκτείνεται ἀπὸ τὰ χρόνια τῶν διωγμῶν μέχρι τὴν ἅλωση τῆς τοῦ Κωνσταντίνου.
Στὸ βιβλίο αὐτὸ καταγράφεται ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Νέας, τῆς Βιζύης. Ὁ βίος τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Νέας ἀποτελεῖ σταθμὸ στὴν Ἁγιολογία, καθὼς ἡ Ἁγία εἶναι ἐκπρόσωπος ἑνὸς νέου τύπου –εγκόσμιας και ύπανδρης– ἁγιοσύνης. Ἡ Ἁγία Μαρία ἔλαβε ὑψηλὴ μόρφωση, παντρεύτηκε καὶ ἀπέκτησε δύο παιδιά, ἐντούτοις ἀπὸ πολὺ μικρὴ καὶ μέχρι τὸν θάνατό της ὑπῆρξε ἐξαιρετικὰ φιλάνθρωπη, φιλεύσπλαχνη κι ἀλληλέγγυα. Συνέδραμε συνεχῶς τὴν ἐκκλησία, βοηθοῦσε οἰκονομικά τοὺς ἀπόρους, παρεῖχε τροφὴ καὶ ἔνδυση σὲ ἀνήμπορους καὶ προτιμοῦσε νὰ μὴν κρατᾶ τίποτε τὸν ἑαυτό της. «Τιμωρήθηκε» ὅμως γι’ αὐτὸ ἀπὸ τὸν σύζυγό της, ὁ ὁποῖος παρερμήνευσε τὶς ἐνέργειές της, θεώρησε πὼς τὸν ἀπατᾶ καὶ δαπανᾶ τὰ χρήματά τους ἄσκοπα, ὁπότε τὴ χτύπησε ἄγρια μὲ ἀποτέλεσμα, μετὰ ἀπὸ λίγο, ἡ ἁγία νὰ ἐκπνεύσει. Ἡ μνήμη της τιμᾶται στὶς 16 Φεβρουαρίου.