Τα βήματά της απαλά σαν να βουτάει σε πηλό σφραγίδα

Χαρτογραφία

επάνω στο νωπό σώμα

της πραγματικότητας

με μέταλλα ευγενή σχεδιάζει

νέα όνειρα.

Τρίτη ποιητική συλλογή της Μαρίνας Μιχαήλ Χρηστάκη (γεν. στο Βαχό Βιάννου, ζει και εργάζεται ως καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Ηράκλειο Κρήτης) που στην πρώτη εμφάνισή της τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου/ης ποιητή/ήτριας Ζαν Μωρεάς για τη συλλογή της Αρμενόπετρα, εκδ. Μανδραγόρας 2012. Η Χαρτογραφία (Ριζωμένη/ αεικίνητη// σε ολάνοιχτο πεδίο/ αργά/ στροβιλίζεται // ελευθερωμένη/ ρέουσα/ δροσιστική) αποτελεί τη νέα ποιητική της σύνθεση μετά την Ηλιοτυπία (Μάρτιος 2022). Η Χρηστάκη «υμνεί όλες τις δυνατότητες/ επειδή μπορούν να συμβούν» κι εξυφαίνει την ποίησή της με έναν απλό καθαρό περιεκτικό εσωτερικό αλλά και αφηγηματικό μονόλογο που κατά βάθος διαλέγεται με τον αναγνώστη αφήνοντάς τον «να συμπληρώσει[ς] τις κενές αράδες της γραφής»: Πλάθει νέες οντότητες,/ συστήματα εφαρμόσιμα,/ συνδέοντας,/ με νήματα αβαρή,/ το μέρος με το όλον.// Με οξυμένη επίγνωση/ εκ του μηδενός ποιεί/ δομές βιώσιμες.

Ακριβείς κι ευφάνταστοι ορισμοί του ποιήματος (Κρύσταλλο το ποίημα.// Απαλά/ το κρατάς/ να μην σπάσει), «εκ προθέσεως/ οι λέξεις/ επάνω στο χαρτί» (Και οι λέξεις γίνονται ποιήματα/ με θέμα τον εαυτό τους) έρχονται να προστεθούν στις μεταφορές, τις παρομοιώσεις, τους συμβολισμούς της γραφής συνθέτοντας ένα σύνολο λυρικού λόγου και ποιητικής εικονοποιίας της ζωής:

Εικόνες.

Στοιχίζονται,

η μια μετά την άλλη.

Κάτω από το βλέμμα της.

Ένας κόσμος

στη μεγάλη του έκρηξη.

Το αίτημα κάθε δημιουργού είναι Να υπερβαίνει κατά πολύ/ το παρόν./ Να υπερβαίνει κατά πολύ/ το παρελθόν./ Να υπερβαίνει./ Να οδηγεί στο μέλλον. Φαίνεται, και με την τρίτη ποιητική της συλλογή, πως η Μαρίνα Μιχαήλ Χρηστάκη το καταφέρνει.